اختلال کندن مو
اختلال کندن مو یک نوع اختلال وسواس است. در این اختلال شخص مبتلا زمانی که تحت تاثیر فشار روانی قرار می گیرد موهای خود را می کند که کمابیش سبب از دست دادن موها می شود و این کاهش مو معمولا برای دیگران قابل مشاهده است، گاهی اوقات هم محسوس نیست. اختلال کندن مو ممکن است تمامی مناطق بدن را درگیر کند اما کندن موهای سر از تمامی مناطق بدن شایع تر است، سایر نواحی بدن که ممکن است درگیر شوند شامل ابروها، مژه ها و ریش ها است در صورتی که تنه، زیر بغل و ناحیه عانه کمتر هدف مو کندن قرار می گیرند. تفاوت کاهش مو در این اختلال با ریزش عادی مو، در ظاهر موها مشاهده می شود، به گونه ای که در اختلال کندن مو، موهای کوتاه و شکسته در کنار موهای بلند و طبیعی در نواحی دیگر آن منطقه است همچنین این نوع مو کندن به منظور رعایت بهداشت صورت نمی گیرد بلکه فشار درونی برای کندن مو در فرد احساس می شود. کندن مو برای مبتلایان به این اختلال دردناک نیست، هرچند ممکن است خارش و سوزش در نواحی کنده شدن مو وجود داشته باشد.
سن متوسط شروع اختلال کندن مو اوایل نوجوانی و اکثرا قبل از ۱۷ سالگی است همچنین در سنین بالاتر هم ممکن است شروع شود. شروع زود هنگام این اختلال (قبل از ۶ سالگی) معمولا ساده تر بهبود می یابد در صورتی که شروع دیر هنگام(بعد از ۱۳ سالگی) سختر بهبود می یابد و ممکن است بیشتر از دو دهه ادامه یابد. برخی از افراد مبتلا در مقاطعی از زندگی موهای کنده شده را جویده یا می بلعند که منجر به بیماری جسمی می شود.
با توجه به آن که اختلال کندن مو به صورت وسواس گونه با از بین بردن یا کوتاه کردن مو برای پاکیزگی متفاوت است، برای درک بهتر به نشانه های این اختلال پرداخته می شود.
نشانه های اختلال کندن مو:
– کشیدن مکرر موها به صورتی که باعث کاهش مشخص موهای شخص می شود.
– احساس فشار روانی(استرس) قبل از کندن یا کشیدن موها یا زمانی که شخص در مقابل فشار روانی مقاومت می کند.
– شخص مبتلا هنگام کشیدن یا کندن موها احساس لذت یا آرامش می کند.
– اختلال کندن مو به علت بیماری روانی دیگر یا اختلال طبی مثلا اختلال پوستی ایجاد نشده است.
– کندن یا کشیدن موها باعث ناراحتی شدید شده است و روابط اجتماعی و خانوادگی، شغل، تحصیل و دیگر حوزه های مهم کارکرد شخص را مختل کرده است.
* در صورت مشاهده ی نشانه ها به متخصصان سلامت روان مراجعه فرمایید.
اعضای خانواده ی مبتلا به اختلال کندن مو غالبا سابقه تیک و علایم وسواس را دارند که می تواند نشان دهنده ی ژنتیک در این بیماران باشد. افراد مبتلا احتمالا تک فرزند یا فرزند ارشد خانواده هستند. ابتلای زنان به اختلال کندن مو بیشتر از مردان است ممکن است به این علت باشد که مردان بیشتر از زنان کندن موهای خود را مخفی نگاه می دارند.
درمان
درمان های مورد استفاده در افراد مبتلا به اختلال کندن مو درمان های دارویی و غیردارویی است. درمانهای دارویی توسط روانپزشک و متخصص پوست و درمانهای غیر دارویی (رواندرمانی، رفتاردرمانی، هیپنوتیزم) توسط روانشناس انجام می گیرد. معمولا درمان با همکاری روانپزشک، روانشناس و متخصص پوست انجام می شود.
*نویسنده: روانشناس و رواندرمانگر خانم آناهیتا عطایی
Ataei.anahita@gmail.com