چکیده

دلبستگی یک سیستم رفتاری است که برای نظم‌جویی نزدیکی کودک به والد یا مراقبت‌کننده اصلی در هنگام خطر یا اضطراب شکل می‌گیرد تا شانس بقای او را بالاتر برد. فرض بر این است که انواع مختلف سبک‌های دلبستگی به‌گونه‌ای متفاوت با تعارضات زناشویی در ارتباط باشند و عوامل زیادی وجود دارند که می‌توانند رابطه بین سبک دلبستگی و تعارضات زناشویی را تحت‌تأثیر قرار دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی‌گر دشواری نظم‌جویی هیجان در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و مشکلات زناشویی انجام شد. روش این پژوهش توصیفی و از نمونه طرح‌های همبستگی است. در این مطالعه ۲۷۰ فرد متأهل (۱۴۵ مرد، ۱۲۵ زن) شرکت کردند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد مقیاس دلبستگی بزرگسال (AAI)، پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبک- ‌راست (GRIMS) و مقیاس دشواری نظم‌جویی هیجان (DERS) را تکمیل کنند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌ها و شاخص‌های آمار توصیفی و استنباطی شامل میانگین، انحراف استاندارد، همبستگی و تحلیل مسیر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا و دشواری نظم‌جویی هیجان با تعارضات زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد (۰۰۱/۰ p <). بین سبک دلبستگی ایمن و تعارضات زناشویی رابطه معنادار وجود نداشت. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که دشواری نظم‌جویی هیجان در رابطه بین سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با تعارضات زناشویی نقش میانجی‌گر دارد (001/0 p <). بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که افرادی که دارای سبک دلبستگی ناایمن هستند، در برقراری روابط بین شخصی، به‌خصوص با همسر، مشکل دارند؛ مشکلاتی که تا حدودی تحت‌تأثیر دشواری تنظیم و مدیریت هیجان‌ها شکل می‌گیرند. نویسندگان: محمدعلی بشارت, ساره تاج دین, مسعود غلامعلی لواسانی

دیدگاه خود را بنویسید